از صفحه اینستاگرام میم. یزدانی خرم
https://www.instagram.com/p/CwgDHR1obKe/?utm_source=ig_web_copy_link&igshid=MzRlODBiNWFlZA==


کارِ آرتیست «روایت‌کردن» و «اعتراض» است و بدَوی‌ترین برخورد «بازداشت»، «تحقیر» و «پرونده‌سازی» برای اوست. من مخاطب آثار مهدی یراحی نیستم اما « سلیقه‌ی» موسیقیایی من ربطی ندارد به این‌که سکوت کنم در قبالِ «بازداشتِ» او. اگر این برخوردهای چکشی و رعب‌ساز با هدفِ ایجادِ یک سکوتِ نمایشی باشد باید بگویم توفیقی درش نیست و مدام شکافِ میانِ آنان که پی داغ و درفش‌اند و بخش عمده‌ای از مردم زیادتر می‌شود. حضرات چند خواننده، نویسنده، فیلم‌ساز، نقاش، شاعر، طنزنویس و... باید «خفه» شوند تا گمان برید همه چیز آن‌طور است که می‌خواهید بخواهید؟ چند نفر دیگر باید حبس و دادگاه و وثیقه و ابزارِ تنبیه را بچشند؟ مهدی یراحی در مملکت خودش ترانه‌ای خوانده که روایتِ بخش مهمی از جامعه است. آیا می‌شود این بخش را بخش‌بخش کرد تا نباشند؟ مملکت را تعطیل‌تر کنید تا فقط یک صدا و باور به چشم آید؟ هر روز بخشی از جامعه‌ی هنری با خبرسازی‌ها تخریب می‌شوند بس نیست؟ همه باید بروند در جایی دور از وطن تا جا برای شمایان بازتر شود؟ چند نهاد و ارگان هنری تاسیس شده در این سال‌ها که تقریبن جز بلعیدنِ پول نفت هیچ تاثیر دیگری نداشته‌اند. نه کتاب درخوری، نه فیلمِ درجه‌اولی نه موسیقی و نمایش‌گاهِ جدی‌ای. «هنر» یا به قولِ کوندرا «هنر غیرِ فرمایشی» قابلِ «تولید» نیست با زور. اما یک چیز را خوب می‌دانم و می‌بینم این روزها. ادبیات ایران که عملن بدترین روزهای خود را می‌گذراند. جز چند رمان عامه‌خواه و برخی آثار جاافتاده و قدیمی و معدودی کتاب‌های دیده‌شده اثری چندان خوانده نمی‌شود. سینما هم که شده مرکزِ «ابتذال» و تئاتر هم که شکوفا بود بسیار نحیف و ضعیف شده. دستگاهِ سانسور آن‌قدر جسیم و حجیم که دیگر راضی نیست به خوراکِ همیشه‌اش که حمله به متن‌ها بود و حالا بیش از همیشه دم از «ممنوعیت» می‌زند. این اژدهای هفت‌سرِ سیرناشدنی خودش را هم خواهدخورد، خواهیم دید. اما دستگیری مهدی یراحی اگر قرار است پیامی داشته‌باشد چیزی جز افسوس و خشم نیست. خجالت دارد. گاهی در خلوت فکر کنید. فکر... «شهامت فکرکردن» داشته باشید تا ببینید که اینان فرزندان ایران‌اند. فرزندانی که می‌خواهند راوی تکه‌هایی باشند که «نمی‌خواهید ببینیدشان». چند روز پیش نزدیک میدان ولیعصر یک سرگرد پلیس به دختری گفت «خانم روسری‌تو سرت کن» دختر گفت «نمی‌خواهم». نگاه‌ام با سرگرد خسته گره خورد که گفت «این هم آخر عمر ما شده». قراردادن مردم مقابل هم یا قدرت مقابل مردم به این شکل کاملن بی‌نتیجه است. دستگیری هنرمند یعنی «تو نباید باشی» و این در حالی‌ست که او «هست».
طرح از جمال رحمتی

 

 

 

 

 

View this post on Instagram

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

A post shared by m.yazdanikhorram (@m.yazdanikhorram)